
Bernard Hammelburg
Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context.
Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context.
Na weken onenigheid en twijfel binnen de NAVO is weliswaar het besluit genomen om tanks aan Oekraïne te leveren, maar die komen op z’n vroegst pas in het begin van de zomer. Dat is te laat voor het verwachte Russische voorjaarsoffensief. De kans op levering van gevechtsvliegtuigen, Zelensky’s volgende wens, is gering. Waterdichte sancties bestaan niet.
In november 1956 viel de Sovjetunie Hongarije binnen, dat een poging had gedaan zich te ontworstelen uit de greep van het Kremlin. Russische soldaten drukten met geweld de geest van de vrijheid terug in de fles. In 1968 gebeurde hetzelfde in Tsjecho-Slowakije, dat een voor Moskou onaanvaardbare, liberalere koers wilde inzetten. De Praagse Lente werd met geweld beëindigd door binnenrollende Russische T-72 tanks.
Soms kunnen mediamomenten de geschiedenis in ons collectieve geheugen beitelen. Het ‘ijzeren gordijn,’ voor het eerst gebruikt door Churchill in een toespraak, het naakte meisje in Vietnam, op de vlucht voor een napalmbombardement, het dode Syrische jongetje op een Turks strand. Een foto, een citaat, een fragment – het zijn de illustraties van de geschiedenis.
Wat misschien het meest verontrustende is aan de mislukte staatsgreep in Brazilië, is dat Jair Bolsonaro bijna letterlijk het draaiboek van Donald Trump heeft gebruikt. Zijn weigering om zijn nederlaag te erkennen, zijn demonstratieve boycot van de inhuldiging van opvolger Lula da Silva, en de goed georganiseerde bestorming en vernieling van het parlementsgebouw, het presidentiële paleis en het hooggerechtshof door een menigte aanhangers – het was vrijwel een kopie van de bestorming van het Capitool in Washington, twee jaar geleden.
Rusland is een supermacht, dachten we. Na bijna elf maanden oorlog is van dat fabeltje weinig over, of althans: een veel kleiner land kan, met veel wilskracht en westerse hulp, die supermacht tegenhouden. Hoe lang weet niemand, maar als het Afghanistan na negen jaar is gelukt van de supermacht te winnen, maakt Oekraïne op zijn minst ook een kans. Tot nog toe zijn de Russen, in elk geval militair, een stelletje oenen, die hun falen vergelden met verbijsterende wreedheden.
‘Dramatisch.’ Zo omschrijven ziekenhuizen in Duitsland, en in iets mindere mate in België en Nederland, de situatie op hun intensive care. Bomvol, en het aantal patiënten blijft zich opstapelen. Klinkt als Ground Hog Day? Daar gaan we weer…
Wat zich precies afspeelt tijdens een oorlog is de belangrijkste vraag en het lastigst te beantwoorden. Wat de strijdende partijen zelf melden is vrijwel altijd onjuist, onvolledig en onbetrouwbaar. Communicatie is immers een onderdeel van strategie, en dus een wapen. Bruikbare informatie krijg je alleen van primaire bronnen, dus van mensen die de oorlog meemaken, zoals verslaggevers, en van beelden, bijvoorbeeld van satellieten of sociale media. Maar ook die moet je zien te checken.
Long story short, zei de man naast me in de trein, het Nederlands sterft bij ons op de zaak uit. As we speak, en trouwens overall in de corporate world.
Na de Eerste Wereldoorlog bloeide het pacifisme op. Geen oorlog meer, en vooral ook geen wapens, was het devies. In Nederland en België speldden pacifisten het internationale symbool voor dienstweigeraars en gewetensbezwaarden op hun revers: een gebroken geweertje. Niet erg snugger, want het was in de opmaat naar de Tweede Wereldoorlog, waarop Nederland nauwelijks was voorbereid.
In een land dat in zijn 3500-jarige geschiedenis nog nooit één dag vrijheid heeft gekend, is het extra dapper om te doen wat in een democratie een grondrecht is: demonstreren. Petje af, dus, voor de Chinezen die de moed hebben om versoepeling van de absurde coronaregels te eisen. In zo’n 15 steden zijn inmiddels enkele tienduizenden mensen de straat op gegaan, met een onvermijdelijk gevolg: hard politieoptreden en het blokkeren van verzamelpunten.
Je moet behoorlijk zoeken om iemand te vinden die niet een beetje in zijn maag zit met het WK in Qatar. Fout land, fout seizoen, eigenlijk ben je als kijker een beetje medeplichtig aan massamoord, homofobie en racisme. Maar ja, wat maakt het uit, met een druk op dat knopje op je afstandsbediener krijg je die 6500 omgekomen gastarbeiders niet terug. Noch red je een paar transgenders die hand in hand liepen.
Marcheren Nederlandse soldaten, met hun NAVO-kompanen, binnen enkele dagen naar Rusland? Is dit een ‘artikel 5’-kwestie – een aanval op één NAVO-land is een aanval op allen? Wees maar eerlijk: iedereen die gisteravond hoorde dat er wellicht Russische raketten terecht waren gekomen op een Poolse graandrogerij had diezelfde geconditioneerde reflex. De oorlog komt plotseling griezelig dichtbij.
Waarom Amerika pogingen blijft doen om de nucleaire overeenkomst met Iran te herstellen, wordt steeds raadselachtiger. Het keiharde optreden door de moellahs tegen de nu al weken durende opstand maakt het voeren van onderhandelingen vrijwel ondenkbaar. Welk fatsoenlijk land wil nog een woord met de Iraanse regering wisselen? Sterker nog: wie kan nog praten met het land dat niet alleen zelfmoorddrones aan Rusland levert, maar ze ook zelf vanaf de Krim afvuurt?
Voor de Duitse Bondskanselier Olaf Schulz, gastheer van de Berlijnse conferentie voor de wederopbouw van Oekraïne, was het de opmaat naar een ‘nieuw Marshall Plan.’ Dat klonk goedbedoeld. Maar behalve de vaststelling dat Oekraïne miljarden nodig heeft voor de wederopbouw, slaat de vergelijking met de Marshall hulp nergens op.
Van het westerse enthousiasme over de succesvolle Oekraïense opmars in het door Rusland geannexeerde deel van het land is niet veel over. Poetins ‘Blitzkrieg’ tegen Kiev en andere Oekraïense steden – onverwacht en effectief – zet het leger van Zelensky niet alleen op achterstand, maar plaatst ook de enorme westerse militaire en financiële steun in een ander daglicht. Over de barrage van drones en raketten was in westerse kring weliswaar gespeculeerd, maar de omvang en het effect zijn zwaar onderschat.